Tað vakrasta talið er ikki í próvnum !

Røða hjá rektaranum Magnus Gaard til prógvhandanina á Miðnám í Vestmanna í dag.
Sjálvt um tey eru nøkur sum duga eins væl ella betur at rokna, enn tað sum tit hava lært á Miðnám í Vestmanna, so er tað eitt stríð fyri tey flestu, fari eg at loyva mær at gita. Tí hesi tølini, hvat eru tey í grundini fyri nakað. Vit hava súreplir, tummastokkar, skógvar og snúningar í eini gágguskel, men tøl ? Eru tey yvirhøvur til aðrastaðni enn í høvdinum á okkum sjálvum, tá ið vit royna at telja snúningarnar.
Mær dámdi í hvussu so er betri at hugsa um tølini enn at rokna uppá tey.
Ímyndi tykkum bara, at vit hava eitt tal fyri onki - eitt null. Ímyndið tykkum so eina støddfrøði uttan nullið. Tað undarligasta talið av øllum. Tað ber illa til ikki sannheit ?
Og júst sum holið í miðjuni á einum vanillukransi er týdningarmikið fyri at kunna vera ein vaniljukransur, er nullið krumtappurin í allari støddfrøði og kanska allari tilveruni sum hon er.
Og bæði tvey eru í sær sjálvum absolut onki. Eitt null, ella eitt hol.